O Cieniach

Cienie. Najmłodszy ze wszystkich trzech klanów, swój początek mający właśnie tutaj, w Avfallen. Poniekąd plany odnośnie jego założenia zrodziły się jeszcze za czasów świetności Terry Nihil, jednak dopiero po przybyciu na nowe ziemie zostały one w pełni zrealizowane. Po krwawych walkach o władzę, lisy będące dotychczas pomijane oraz ignorowane, wyniosły siebie na piedestał, zyskując w ten sposób własną ziemię.
Przez jednych nazywane zdrajcami, przez kolejnych najzwyczajniejszymi w świecie oszustami czy też złodziejami. Co prawda stwierdzenia te nie odbiegają w dużym stopniu od rzeczywistości, ale poza negatywnymi opiniami warto wspomnieć o innych, niebywale pozytywnych cechach. Lisy są otóż bardzo inteligentne oraz sprytne, a zbieranie informacji to coś, co stanowi dla nich chleb powszedni. Ponadto, osobniki tego gatunku posiadają niebywały talent do radzenia sobie w trudnych sytuacjach. Warto także wspomnieć, że w przeciwieństwie do ich kuzynów wilków, ich orężem nie jest siła czy też ostre kły, a czysty instynkt. Nie taki zatem lis straszny, jak go malują.

Od zawsze skryci w mroku...

Następcy Klanu Kotów przez bardzo długi czas skrywali się w niedostępnych górach - lisy pochodzące z Terra Nihil były nieco większe od tych mieszkających w Avfallen i wytrzymalsze - w pewnym stopniu przypominały wilki. Choć nie było ich wiele, od dawna planowały przejąć część terenów i stworzyć własną potęgę. Można by uznać ich za szalonych, lecz oni szykowali się do zrobienia tego kroku latami...
Niestety, nie było im dane założyć własnego klanu, bowiem katastrofa jaka wydarzyła się na wyspie zmusiła ich do ratowania własnej skóry. Dzięki swojej zwinności i szybkości średniej wielkości grupka zdołała się uratować i opuścić góry, a następnie skierować się do jednego z portów na terenie Klanu Ludzi. Widząc w ludzkim środku transportu, zwanym statkiem, jedyną nadzieję na ocalenie lisy były zmuszone wejść na jego pokład, co na szczęście nie zostało zauważone przez załogę, która w panice szykowała się do odpływu. Schowali się pod pokładem, czekając na uśmiech losu i nie wiedząc nawet, że wraz z nimi i ludźmi płynęły również trzy wilki. Do dziś te osobniki, w których płynie krew lisów z Terry Nihil pamiętają o tym długu, jaki mają u ludzi, jednak przez swoją dumę nigdy się do tego nie przyznały.

Stworzenia ognia, idealne i czyste...

Są przez inne klany uważane za najsłabszą rasę, lecz nie należy ich oceniać po pozorach. Lisy bowiem również posiadają mocno rozwinięte zmysły, chociaż nie dorównują w tym aspekcie wilkom. Jednym z ich najlepszych zmysłów jest słuch, ponieważ potrafią usłyszeć nawet cichy dźwięk z dalekiej odległości. Najlepiej znaną wszystkim cechą charakterystyczną członków Cieni jest niesamowity spryt oraz chytrość i nieufność. Są także całkiem szybką szybką i najzwinniejszą rasą, a dzięki swoim niewielkim rozmiarom są w stanie dość łatwo wkraść się na tereny wroga. Ta rasa jest wyjątkowo niezależna, gdyż preferuje na ogół życie bardziej samotnicze, aniżeli w większym gronie. Czasem mają stałe miejsce zamieszkania, lecz często przechadzają się po swoich terenach patrolując i wymieniając się informacjami ze swoimi pobratymcami. Jeśli chodzi o ich siłę, to są to stworzenia bardzo słabe, mogą być stratowane przez wilki i łatwo porwane przez ludzi. Ich największym atutem są zdolności magiczne, które często są jedyną bronią przeciwko innej rasie. Przez to niemagiczne lisy stanowią rzadkość, zwłaszcza że pozbawione mocy i niezdolne do podstępu w danej chwili mogą ratować się jedynie ucieczką przed większym przeciwnikiem.
Przedstawiciele Cieni są dumni i lekko zadufali w sobie, często krytykują i gardzą innymi klanami,  chociaż są na tyle przebiegli i inteligentni że potrafią dostrzec realne zagrożenie w przeciwniku.
Niechętnie przystają na wszelkie kompromisy i sojusze. Zawsze uważają, że dadzą sobie radę sami, a przyjęcie pomocy innego klanu jest dla nich poważną ujmą na honorze. Żyją dłużej niż wilki, ale znacznie krócej niż ludzie - do 24 lat.

Zrodzeni z gwiazd...

Lisy nie wierzą w istnienie bóstw ani jakoby to natura miałaby być tym, co kieruje ich losem i czuwa nad nimi. Czczą swoich przywódców. Uważają, że liderzy zostali zesłani z Cennetu (krainy pozaziemskiej, do której wszyscy, niezależnie od magicznych umiejętności, postępowania na ziemi i pochodzenia, trafiają po śmierci) i są wcieleniem dawnych przywódców albo szanowanych bohaterów. Czcią większą niż liderów otaczają swoich przodków. Przedstawiają ich jako istoty idealne.

Lisy, tak samo, jak wilki, przypisują każdej rasie żywioł (wilki — ziemia, ludzie — woda, lisy — ogień), stąd wziął się zwyczaj palenia ciał — traktują ogień jako czystość i idealność i chcą, aby zmarli odeszli do Cennetu w tej czystości i idealności.

Przez swoją obojętność na wszystko nie są zabobonne ani nie mają żadnych przesądów.

Lisy, w odróżnieniu od wilków, mają dużo legend. Stwierdzenie, że wierzą w prawdziwość ich treści, byłoby kłamstwem. Lisy traktują legendy bardziej jako bajki (niekiedy opierające się na prawdziwych zdarzeniach), które można opowiedzieć szczeniętom na dobranoc albo też wyjaśnić nimi niektóre zjawiska. Jedną z nich jest legenda o powstaniu Cennetu, która opowiada o istnieniu lisa tak dużego, że jego oczy były ponad wysokością chmur. Ów lis zahaczył kiedyś uszami o skrawek nieba, powodując utworzenie się szczeliny. W tej szczelinie, w środku nieba, znajdowała się kraina, nazwana przez ogromnego lisa Cennetem.

Drugą bardzo znaną legendą, którą rodzice opowiadają niesfornym szczeniętom, jest ta o Spoku — zjawie bez uszu i oczu wyrzuconej z Cennetu, która często chowała się w różnych miejscach i szeptała do przerażonych lisów: ,,popatrz w taflę wody". Każdy, kto wypełnił polecenie Spoka, najpierw widział w wodzie jego odbicie, następnie został wciągnięty i uduszony.

Wyczekując lata...

Lisy nie mają dużej ilości tradycji ani nie obchodzą wielu świąt. Jednym z nich jest Nowy Rok, rozpoczynający się podczas przesilenia letniego. Nie jest to dzień hucznych zabaw, ale czas zadumy, refleksji, modlitw do przodków i przywódcy, składanie im darów oraz wspólne siedzenie przy Palenisku — miejscu, w którym spalane zostają zwłoki zmarłych. 

Kolejny zwyczaj, który praktykowany jest już od dawien dawna, to spotykanie się wszystkich w wybranym miejscu, wyznaczonego przez przywódcę dnia w celu przedłużenia gatunku. Odbywa się to dwa razy do roku i uczestnictwo jest obowiązkowe już od osiągnięcia dojrzałości płciowej (wiek nastoletni). Lisy cechuje obojętność na wszystko, toteż nie patrzą krzywo ani na ciężarne ,,szczenię", ani na niemagicznych. Co za tym idzie, nie wdają się w żadne konflikty i bójki z byle powodu.

Jeśli spadnie śnieg, lisy będą wyczekiwały Gösteri — święta zabaw, kiedy wszyscy spotykają się razem (lisy zazwyczaj prowadzą samotny tryb życia), nawiązują nowe znajomości, opowiadają historie, w uogólnieniu — spędzają miło czas w większym gronie.